Klasyczna ścieżka jogi wg Patanjalego

Patanjali uważany jest za twórcę klasycznego, spisanego traktatu o jodze Jogasutr – to krótkie aforyzmy, opisujące praktyki prowadzące do jedności ze świadomością, ostatecznego wyzwolenia. Napisane były w sanskrycie – starożytnym języku indyjskim, który jest żywy do dzisiejszych czasów.

Ośmiostopniowa ścieżka zwana Ashtanga Yoga to tradycyjny system duchowego rozwoju, prowadzący do osiągnięcia harmonii umysłu i ducha. Opiera się na ośmiu członach:

    1. YAMA to zasady moralne, dyscyplina społeczna. Pomagają żyć w zgodzie i wprowadzają harmonię w relacjach ze sobą i innymi. Są to:
      • Niekrzywdzenie – Ahimsa
      • Prawda – Satya
      • Niekradzenie – Asteya
      • Wstrzemięźliwość – Bramacharya
      • Nieprzywiązywanie się – Aparigaha

      Pomagają wyeliminować zakłócenia wynikające z interakcji z innymi ludźmi.

    2. NIYAMA to zasady etyczne, fizyczna i psychiczna dyscyplina indywidualna, prowadząca do dalszego rozwoju. Są to:
      • Czystość – Shaucha
      • Zadowolenie – Santosha
      • Dyscyplina – Tapas
      • Samokształcenie – Svadhyaya
      • Oddanie się istocie wyższej – Ishvara Pranidhana

      Pomagają wyeliminować zaburzenia związane z ciałem i umysłem.
      Yamy i Niyamy są fundamentem, na którym opiera się cała praktyka jogi.

    3. ASANA
      To stan umysłu, który staramy się osiągnąć poprzez pozycje fizyczne. To pozycja ciała wygodna i stabilna. Pozycje czyli asany wzmacniają i uelastyczniają ciało, przygotowując je do medytacji.
      Pomagają wyeliminować zaburzenia związane z ciałem fizycznym.
    4. PRANAYAMA
      To kontrolowanie prany czyli energii życiowej poprzez kontrolowanie oddechu. Są to zatem techniki dostarczające energii i kontrolujące ciało i umysł.
    5. PRATYAHARA
      To wycofanie zmysłów. Dzięki wyciszeniu zmysłów i kontroli umysłu możemy skierować energię do wnętrza. Świat zewnętrzny przestaje wpływać na skupienie praktykującego jogę.Jest pomostem pomiędzy praktyką zewnętrzną a wewnętrzną.  Pomaga wyeliminować zakłócenia spowodowane przez narządy zmysłu.
    6. DHARANA
      To koncentracja, skupienie umysłu na jednym punkcie lub obiekcie. Jest celowym utrzymaniem uwagi na jednym obiekcie, co przygotowuje umysł do głębszych praktyk medytacyjnych.Prowadzi do głębszego zrozumienia siebie i rzeczywistości, przygotowując na wyższe stopnie Yogi.
    7. DHYANA
      Inaczej medytacja – ciągły i nieprzerwany przepływ uwagi na obiekcie medytacji, bez zakłóceń ze strony umysłu. Medytujący i obiekt nad którym medytuje, stają się jednością. Umysł staje się cichy i nieruchomy, a koncentracja Dharana przekształca się w głęboki  i duchowy proces.Medytacja to serce praktyki duchowej, medytujący przestaje „robić” a zaczyna „być”. Medytacja jest kluczem do osiągnięcia Samathi.
    8. SAMATHI
      Ostateczny cel praktyki, najwyższy stan medytacji. To przekroczenie wszelkich znanych granic fizyczności, umysłu i całkowite połączenie duszy indywidualnej (Atman) z duszą najwyższą (Paramatman). To stan, którego nie można wymusić, przychodzi jako owoc wytrwałej i świadomej praktyki.

Dharana, Dhyana i Samadhi prowadzą do głębokiego wglądu i ostatecznego wyzwolenia.

Yoga w kontekście klasycznym to jedność i połączenie:

  • człowieka z człowiekiem,
  • ciała, umysłu i duszy
  • jednostki z wszelkim istnieniem.

Piszę o tym w ujęciu klasycznym, jest to inna ścieżka niż obecnie znana Asthanga Vinyasa Yoga – czyli styl jogi dynamicznej.

Zobacz inne wpisy